Yanık yanık, ‘’herkes kaderine boyun eğmeli’’ diyordu türküde, ben elimde ince belli çay bardağında kopkoyu kahvemi yudumlarken. Herkes kaderine boyun eğmeli..Seçtiğim yolda mıydım yoksa şartları suçlayıp sürüklendiğimi düşündüğüm yolda mı. Koca dünyada bir Nur yaşamıştı ya da yaşamamıştı, ne farkediyordu gerçekten. Başarıysa gelebileceğim en iyi noktadaydım. Bıçaksırtı kararları, etinizi nasıl alırsınız sorusunun cevabı kadar net alabilir duruma gelmiştim son yıllarda.Ama işi olmasa ya da şartları değişse kendini tanımlamakta zorlanacak ve hatta hayatı başına yıkılacak kadar da son derece zayıf. Başaracak ne kalmıştı sahi..Hayat buydu işte,doğarsın okul-mokul,üniversite hoop iş ve evlilik,ee çocuk ne zaman,bir baktın 2.si de hoşgelmiş kucağında,terfiler,hayal kırıklıkları,daha güçlenerek kalk,yeni iş..DUR! Dur yahu dur..Ve bir bak, geldiğin yola ve gidebileceklerine ve de gitmek ZORUNDAYIM dediklerine.

Anneme çocukken defalarca sorduğum ama kafasını benden daha çok karıştıran malum soru yine dikildi önüme işte: ‘’Anne,sen beni neden doğurdun?’’ ‘’Yavrum neden doğuracağım, hamile kaldım sen geldin işte’’. Piyangoydum yani. Kader, sürüklendiğin o yolculuk ise eğer, türkü doğru söylüyordu. Boyun eğmeli ve yaşamaya (mış gibi yapmaya) devam etmeliydim. Ama işte içimdeki o soru..Oldum olası didiştiğim, boşa koyduğumda dolmayı bırak ‘’boş dediğin nedir ki’’ noktasında yıllarca takıldığım, doluya bir türlü ulaşamadığım bir konuydu işte. Sonra koçlukla ve Adler ekolü ile tanıştım, tam da böyle kafamın karıştığı zamanlardı. Nasıl deli gibi susarsınız,ve Cem Karacanın o güzel şarkısındaki gibi kana kana bir kaynaktan içersiniz de doyamazsınız ya..Doyamadım ben de.İlk kez koca resimde parmağımı uzatıp kendimi bulmuş ve gösterebiliyordum artık.Elimde bir renk paleti olduğunu,ve resmin benim tarafımdan yapıldığını öğrendim kendi yolculuğumda. Öğrenene kadar,çok inkar da ettim ama.Bu en gerçek en çıplak sorumluluğumdu artık.Ve annemin naif bir şekilde cevaplandırdığı ne bileyim doğdun işte yavrum cevabı, kendine gebe kalmak ve onu yeniden doğurmakla değişti kafamda. Bir sihir varsa eğer,o benim,biliyorum.

Peki sen yolculuğunun hangi durağındasın bugün? Biletine birkez daha bakmaya ne dersin..

İçime şimdiden başka bir şarkı düştü bile; Sezen Aksu söylüyor-Ama fazla da üzülme hayat bitiyor birgün..